Bazılarınız
belki bana kızacak ama yazının tümünü okuyun da ister kızın isterseniz
kızmayın.
Ben
altmış yaşını devirmiş biriyim. Saçlarımın bir kısmı döküldü büyük kısmı da
ağardı. Onu da değirmende ağartmadık yani.. Mafile Teyze’min "sakalınız ağarsın" sözünü şimdi daha iyi anlıyorum. Aslında bize “yaşınız uzun olsun”
demek istiyormuş.
Bilmiyorum
sizin başınıza hiç geldi mi ama benim başıma birkaç defa geldi. Nerede
İskilipli görsem doğal olarak “Öyle mi ben de İskilipliyim” demişimdir.
Tamamında gördüğüm çok soğuk davranmaları olmuştur. Özellikle İskilip’in
yerlisi denilen kesim. Kendilerini bir halt sandıklarından mıdır nedir hep
soğuk davrandılar. Çok şükür bir ihtiyacım olup da onlardan bir şey talep etmiş değilim ama bu yaşıma kadar gördüğüm bu. Pardon yalan söylemiş olmayım
bir defa işim düştü. Onu anlatmadan geçmeyeyim madem:
1986
yılı Kasım Ayı falan. O zamanlar Ankara’da kömür kullanıyoruz. Kömüre yazıldım.
İki ay sıra verdiler. Büyük oğlum yeni doğmuş. Bir an önce kömür almak
istiyorum. Ağabeyim Burhan da muhtar o sıralar. Köye gitmiştim. İskilip
Pancar’dan da birileri geldi. Laf lafı açında içlerinden biri “Benim eniştem
Balgat Kömür Deposu'nda çalışıyor. Onun yanına git. Benim selamımı söyle. Senin kömür
sıranı öne alır” dedi. Ankara’ya dönünce dediği kişinin yanına gittim. İsmail
bilmem ne. Bizim yakın köylümüz. Rahmetli Ahmet amcamın da asker arkadaşının
oğluymuş.
Yanına
gittim. Orada şef konumundaymış. Odasında yokmuş. Sordum. 8-10 kişinin çalıştığı bir
salonun ortasında dikelen kel kafalı birini gösterdiler.
Yanına
vardım. Kendimi tanıttım. Yerliköylüyüm dedim. Pancardaki akrabasının selamını
söyledim. Babayın asker arkadaşı da benim amcam dedim.
Normalde “Ooo hoş geldin hemşerim. Gel odama geçelim de bir çay içelim. Hem de konuşuruz” demesi lazım. Demedi.
“Ne
istiyorsun” dedi.
“Sizinle
özel konuşabilir miyim” dedim. Cevap: “Benim kimseyle özel konuşacak bir şeyim
yok. Ne söyleyeceksen burada söyle” dedi.
Haydaa..
Bir
defa laf ağzımdan çıkmış oldu. “Şey, ben kömüre yazıldım da. İki ay sıra
verdiler. Bunu biraz öne çekebilir miyiz, diyecektim.”
Vallahi
başbakanda o tavır olmaz. Sanki Ankara’nın tüm kömürünü ondan bedava istiyorum.
Hayatımda ben öyle bir eziklik hissetmedim.
“Hiçbir
şey yapamayız sıranı bekleyeceksin..!!”
Öldüm
yav öldüm.
İnsan
adam gibi davranır, yapamazsa bile uygun şekilde söyler. Kahroldum.
Bu
durumu abime söyledim. O pancardaki akrabasına da anlattım. “Öyle birine beni
niye gönderdin” diye sitem ettim. O da hayret etti. Kafama koymuştum, bir yerde
karşılaşırsak yapacağımı biliyordum. Ama hiç karşılaşmadık. Aman karşılaşmayalım
da. Yüzünü şeytan görsün.
Yaptığı
bırak hemşeriliği insanlığa sığacak şey değildi.
Oysa
Doğu ve Güneydoğulularda durum böyle değil. Adamlar birbirlerine öyle tutkunlar
ki. İmrendiriyorlar resmen.
O
tarihten sonra bizim köyün deyimiyle “ağzımı boklu çayda yudum.”
Gelelim
“Gelüve, gidüve” ye. İskilip’in içinde ve bazı köylerinde bu şekilde
konuşuyorlar. Kayaağzı, Çayköy gibi yakın köylerde bile o şekilde konuşuyor. Bizde öyle değil. Pek çok konuda İskilip’ten farklılıklarımız
var.
Haksız mıyım..?
Suat
Zobu
.
Ziyaretiniz için teşekkürler..